گذشت، احسان و صلةرحم

امیرمومنان علی علیه السلام در ادامة خطبه نورانی خود، پنج نشانة دیگر شیعة واقعی پرهیزگار را این‌گونه معرفی می‌کنند: «یَعْفُو عَمَّنْ‏ ظَلَمَهُ،‏ وَ یُعْطِی مَنْ حَرَمَهُ، وَ یَصِلُ مَنْ قَطَعَهُ، قَرِیبٌ مَعْرُوفُهُ، صَادِقٌ قَوْلُهُ، حَسَنٌ فِعْلُهُ، مُقْبِلٌ خَیْرُهُ، مُدْبِرٌ شَرُّهُ، غَائِبٌ مَکْرُه»‏؛ از کسی که به او ستم کرده است، درگذرد؛ و بر کسی که او را محروم کرده، دست کرم گشاید؛ و با آن کس که خویشاوندی او را بریده است، صلةرحم کند. خوبی‌ها و احسانش نزدیک و زبانزد، و گفتارش راست، و کردارش نیکو است و به کارهای خیر روی آورد و کار ناپسند از او دیده نشود و از مکر و حیله به ‌دور باشد. این مقاله شرح استاد برای کلام امیرمومنان علیه السلام است، به تفصیل شاخص‌ها و مصادیق هریک از این نشانه‌ها را شرح می‌دهند.