بهره شیعیان هدایتگر و تلاشگر از روزی حلال

این مقاله به بررسی صفات و نشانه‌های پرهیزگاران و شیعیان واقعی در خطبه نورانی امیرمومنان علیه السلام می‌پردازد، اما چون نقل این نشانه‌ها در روایت نوف بکالی در بحار‌الانوار مغشوش و خالی از تصحیف و اشتباه نیست، ادامه بحث را در نهج البلاغه و در خطبه همام پی می‌گیریم. حضرت درباره سایر نشانه‌های شیعیان راستین می‌فرمایند: «وَ‌طَلَباً فِی‏ حَلَالٍ‏ وَنَشَاطاً فِی هُدیً وَتَحَرُّجاً عَنْ طَمَع»‏ (آنان جست‌وجوگر مال حلال‌اند، و در راه هدایت مردم پر‌تحرک و پرتلاش، و از آز و طمع به دورند). شیعیان افزون بر بندگی و عبادت به وظایف اجتماعی خویش نیز می‌پردازند و برای ادامه حیات خویش در پی کسب روزی حلال هستند، اما هرگز دلبسته به دنیا و حریص به مال دنیا نیستند. به حقوق دیگران تجاوز نمی‌کنند و بیت‌المال را پایمال نمی‌کنند. این کار و تلاش بسترساز تکامل آنان است.