سلفی‌گری در رویکرد کلامی ابن‌کثیر دمشقی با محوریت واکاوی آراء وی در امور ماورائی

هستی‌شناسی حس‌گرایانه و انکار تفصیلی مجردات از سوی سلفیه تاثیر بسزایی در تلقی ایشان از لوازم توحید همچون مباحث توسل و استغاثه داشته است. در این زمینه، بررسی آراء مفسران منتسب به جریان سلفیه در حوزه مسائل ماورائی موضوعیت می‌یابد. نوشتار حاضر متکفل بررسی رویکرد تفسیری ابن‌کثیر به عنوان یکی از مفسران سلفی در این موضوع گردیده و آراء ابن‌تیمیه به عنوان بنیانگذار سلفیه و قاطبه منتسبان به این مکتب را بر رویکرد تفسیری ابن‌کثیر در خلال تالیف «تفسیر القرآن العظیم» تطبیق داده است تا صحت انتساب ابن‌کثیر به مکتب تفسیری سلفیه معلوم گردد. در نهایت، باید گفت: ابن‌کثیر در مباحث مهمی همچون «سماع موتی» و به‌ویژه مسئله «عرضه اعمال» به نحوی عمیق آراء خود را از باور سلفیان متمایز ساخته است. وی در مبحث «مغیبات تلویحاً» به آراء سلفیه تمایل داشته ولی صراحت تامی در دفاع از موضع سلفیه ارائه نداده است. ازاین‌رو، شکاف‌های جدی ابن‌کثیر با نظریات سلفی‌ها در تبیین امور ماورائی به عنوان یکی از مولفه‌های معرف جریان سلفی‌گری، تزلزلی جدی در این فرقه ایجاد نموده، پیش‌فرض‌های سلفیه در رد مفاهیمی همچون توسل به اموات را سست می‌گرداند.