تاریخ اجتماعى شیعیان در نیمه اول قرن هفتم هجرى

تحقیق حاضر درباره تاریخ اجتماعى اقوام و جوامع گذشته، رویکردى جدید در تاریخ نگارى است که برخلاف سبک سنتى تاریخ نگارى، عهده دار کشف لایه هاى پنهان، بررسى سبک زندگى، ارتباطات و نوع تفکر انسان هاى پیشین است. بنابراین، فهم زندگى اجتماعى مردم مبتنى به بررسى تحولات سیاسى و اجتماعى آن دوره است. ازاین رو، با توجه به تحولات تاریخى قرن هفتم، این پژوهش با روش تحلیلى توصیفى به وضعیت اجتماعى و سبک زندگى عوامل موثر و مولفه هاى تاریخ اجتماعى شیعیان ایران و عراق در نیمه اول قرن هفتم هجرى مى پردازد. در این دوره، در پى اتفاقات و تحولات سیاسى و اجتماعى، زندگى اجتماعى شیعیان تحت تاثیر این شرایط قرار گرفته و شیعیان براى استمرار حیات اجتماعى خود از نهادهاى اجتماعى همچون نقابت، مرجعیت و آموزش و پرورش بهره بردند.