بررسی هویت فرهنگی، دینی و تاریخی در رمان «بیوتن» نوشته رضا امیرخانی

ادبیات پایداری از جمله انواع ادبیات است که در آن بسیاری از مفاهیم و ارزش‌های دینی و انقلابی رشد و نمو پیدا می‌کند و می‌تواند ابزار مناسبی برای شناخت ویژگی‌های هویتی باشد. مساله اساسی مقاله‌ی حاضر آن است که آیا ادبیات پایداری در قالب ادبیات داستانی می‌تواند آن‌گونه که باید هویت از دست رفته را به جوان ایرانی بازگرداند؟ و آیا اساساً مقوله‌ی جنگ و ارزش‌های دفاع مقدس خود می‌تواند نمونه‌ی بارز هویت ملی، فرهنگی و تاریخی ما باشد؟در این مقاله، پس از ذکر مباحثی در تعریف ادبیات پایداری و رابطه‌ی آن با هویت، به تحلیل و بررسی رمان «بیوتن» نوشته رضا امیرخانی؛ نویسنده‌ی نسل جدید پس از جنگ، خواهیم پرداخت و با تحلیل شخصیت‌های داستان و سبک نگارش آن نشان خواهیم داد که رمان «بیوتن»، باز نماینده‌ی بحران هویت تاریخی، فرهنگی و دینی در جامعه‌ی امروز ایران است و نویسنده در تلاش بوده با به‌کارگیری شیوه‌های روایی پست‌مدرن ـ که خود شگردی است برای نمایاندن بی‌هویتی انسان معاصر ـ ارزش‌های دفاع مقدس و پایداری و مقاومت رزمندگان جنگ تحمیلی یعنی هویت واقعی انسان معاصر جامعه‌ی ایران را نشان ‌دهد. به گمان نویسندگان این مقاله، رمان «بیوتن» در پی آن است که نشان دهد ارزش‌های دفاع مقدس و آرمان‌های رزمندگان جنگ تحمیلی همان هویت از دست رفته‌ی جوان ایرانی است.