مطالعه ابعاد هویت فرهنگی ایران در دوران صفویه و قاجاریه در سفرنامه‌های سفرنامه‌نویسان خارجی

هویت جمعی از منظر جامعه‌شناختی، پدیده‌ای تاریخی است که برای فهم آن ناگزیر به بررسی‌های تاریخی هستیم. در میان ابعاد هویت جمعی، یکی از مهم‌ترین ابعاد، هویت فرهنگی است و تحقیق حاضر در صدد بررسی آن است. در این اثر، تحلیل مقایسه‌ای هویتی فرهنگی در دو دوره‌ی صفویه و قاجاریه از طریق بررسی استقرایی سفرنامه‌های نگاشته شده توسط سفرنامه‌نویسان دوره‌های مذکور، صورت گرفته است. هویت فرهنگی در سه بُعد (سنتی، دینی، مدرن) مورد بررسی قرار گرفت که عناصر زیر حاصل شد و هر یک از این عناصر در دو دوره‌ی صفویه و قاجاریه بررسی و مقایسه شدند.هویت دینی مذهب‌بنیان، سیاست‌گرایی دینی، فرهنگ‌محوری، مساله یا بحران هویتی، تقدیرگرایی هویتی، ظاهرسازی هویتی، حضور هویت مدرن با بحران هویت، ناهمسازی هویت مدرن با سایر عناصر.