نشاط اجتماعی و عوامل مرتبط با آن(مطالعه ای در بین دانشچویان دانشگاه علامه طباطبایی)

نشاط اجتماعی یکی از مولفه‌های مهم رفاه اجتماعی به شمار می‌رود که با پیدایش نظریه‌های جدید در توسعه و تاکید بر توسعه انسانی با محوریت سلامت و چرخش در تعریف سلامت از تعاریف سلبی (فقدان بیماری) به تعاریف ایجابی (وجود شرایط اجتماعی و روانی مثل نشاط) به‌عنوان یک مقوله محوری در سیاست‌گذاری‌های عمومی و رفاهی پدیدار شده است. با توجه به سطح متوسط نشاط اجتماعی در جامعه ما بر مبنای تحقیقات موجود و نیز شواهد و قراین تجربی، تحقیق حاضر، مسیله نشاط اجتماعی را مد نظر قرار داده و پس از بررسی ادبیات نظری و متون تجربی و دیدگاه‌های مختلف، به آزمونی تجربی در بین دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی دست زده است. در بخش ادبیات نظری، دیدگاه‌های مربوطه در سه بخش: نظریه‌های جامعه‌شناسی، نظریه‌های جامعه‌شناسی تاریخی ایران و دیدگاه ایرانی ـ اسلامی مورد کندوکاو قرار گرفته و با مرور پژوهش‌های پیشین، چارچوب نظری تحقیق تدوین شده و متغیرهای اصلی تحقیق (اعتماد اجتماعی، امنیت هستی شناختی، دینداری، شبکه روابط خویشاوندی و احساس امنیت) استخراج شده و بر مبنای آنها فرضیه‌های تحقیق تدوین شده‌اند. تحقیق به روش پیمایش و در میان دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی با حجم نمونه 170 نفر و با ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. نتایج، وجود رابطه معنی‌دار و مثبت میان متغیرهای دینداری (در بعد پیامدی)، امنیت هستی‌شناختی، اعتماد اجتماعی و گستره روابط خویشاوندی با متغیر نشاط اجتماعی را نشان می‌دهند.