هویت مطلوب در بستر الگوی بومی پیشرفت ‏(با رویکردی بر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران)‏

در باب الگوهای بدیل پیشرفت کنکاش‌های علمی بسیاری صورت گرفته است، اما ‏یکی از حوزه‌های مغفول، حوزه ارتباط وثیق هویت با الگوی اسلامی ـ ایرانی ‏پیشرفت می‌باشد. از این‌رو، بیان الگویی از هویت متناسب با روح جامعه ایرانی ‏که زمینه‌ساز شکل‌گیری هویتی واحد، انسجام ملی و نهایتاً پیشرفت می‌شود، ‏امری ضروری است. با این تفاسیر، سوال اصلی مقاله این است که الگوی هویتی ‏متناسب با الگوی بومی پیشرفت در قانون اساسی ج.ا.ایران دارای چه ابعاد و ‏شاخص‌هایی است؟ دستاوردهای تحقیق نشان از این دارد که الگوی هویتی ‏مطلوب در قانون اساسی، ترکیبی از سه بُعد هویت اسلامی (با مولفه‌هایی چون ‏ضوابط و اصول اسلامی یعنی قرآن و سنت، توسعه و تحکیم برادری اسلامی و ‏تعاون عمومی بین مردم توسط دولت، دین اسلام و مذهب شیعه، توجه به امت ‏اسلامی، اعتقاد به ولایت فقیه) هویت ایرانی (با مولفه‌هایی چون آمیختگی اسلام و ‏ایران،زبان مشترک، خط مشترک، پذیرش فرهنگ‌ها ی محلی، پرچم کشور، معتبر ‏شناختن تاریخ هجری شمسی، توجه به میراث فرهنگی و نفایس ملی ایران به ‏عنوان دارایی‌های معنوی ملت، سرزمین مشترک) و هویت مدرن (با مولفه‌هایی ‏چون استفاده از علوم و فنون و تجارب پیشرفته بشری، تربیت افراد ماهر برای ‏رسیدن به توسعه و پیشرفت، تقویت روح بررسی،تتبع و ابتکار) می‌باشد که ‏می‌تواند مسیر پیشرفت و تعالی مطلوب را در بستر الگوی اسلامی ـ ایرانی ‏پیشرفت سرعت بخشد. برای پاسخ به سوال مقاله از روش تحلیل محتوا بهره ‏گرفته می‌شود.‏