احساس تعلق هویتی و نقش آن در شکل‌گیری تصورات قالبی در پیشداوری: ارزیابی پیمایشی

ادراکات و تصورات متقابلی که گروه‌ها از یکدیگر دارند یکی از عوامل تعیین‌کننده در تقویت و یا تضعیف مبانی هویت جمعی است و در چارچوبی کلان در زمره مباحث روان‌شناسی اجتماعی قرار می‌گیرد. میزان شناخت و نحوه ادراک افراد یک جامعه از یکدیگر مبنای اصلی تعامل آنها با یکدیگر است. این‌که ما دیگران را چگونه مورد فهم و ارزیابی قرار می‌دهیم نقش شایان توجهی در برقراری ارتباط، دوری گزیدن و یا نفی و حتی حذف دیگران دارد. اصولاً انسان‌ها در قبال دیگران همان‌گونه رفتار می‌کنند که می‌اندیشند و متاثر از نقش ذهنیت و جهت‌گیری‌های ذهنی خود، چیزهایی را می‌بینند، که «باید» ببینند ترکیب شناخت‌ها (اعتقادات و باورها)، احساسات (هیجان‌ها و عواطف) و آمادگی برای عمل (تمایلات) نسبت به پدیده‌های معین و دیگران در چگونگی کنش و واکنش ما تاثیر قابل ملاحظه‌ای دارد.مردم ایران در تجربه طولانی زندگی جمعی خود دارای حافظه تاریخی مشترکی هستند که در آن افتخارات و رنج‌های مشترک، شکست‌ها و موفقیت‌های بزرگ، و به طور کلی یک جغرافیای تاریخی همیشه رقم خورده است. در این میان، نقش ادراکات و تصورات متقابلی که گروه‌ها از یکدیگر دارند، یکی از عواملی تعیین‌کننده در تقویت و یا تضعیف مبانی زمینه‌ها عینی و ذهنی همگرایی و همبستگی ملی می‌باشد. در شرایط کنونی، تفکرات قالبی و پیشداوری‌ها در مناسبات بین افراد، طوایف، اقوام و گروه‌های ایرانی نقش موثری ایفا می‌کند و فهم دقیق ابعاد و زوایای این مسیله می‌تواند ما را در رفع بسیاری از سو تفاهم‌ها و تحکیم مبانی هویت ملی و رفع زمینه‌های بهره‌برداری نیروهای بیگانه بیش از پیش یاری کند. در پژوهش حاضر تلاش خواهد شد با تمرکز بر فهم زمینه‌های عینی و ذهنی شکل‌گیری و کاربرد تصورات قالبی و پیشداوری‌های برآمده از آن، ابعاد و پیامدهای این مسیله در ارتباط با هویت ملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.در این پژوهش تلاش خواهد شد ضمن تشریح پدیده تصورات قالبی و بهره‌گیری از نظریه‌های مختلف برای فهم مسیله، رابطه میان احساس تعلق هویتی و میزان تصورات قالبی و پیشداوری از طریق روش پیشمایشی مورد سنجش قرار گیرد.