هویت ایرانی در شعر کُردی با تاکید بر اشعار شاعران معاصر: «هژار و هیمن»‏

هویت جمعی شیوه مشترک در نحوه تفکر، احساسات و تمایلات یک گروه ‏است. از نظرگاه مدرنیستی، مبتنی بر نظریه کنش متقابل نمادین، هویت جمعی ‏نوعی احساس تعلق، انتساب و تعهد نسبت به گروه را در بین اعضای‌اش ‏برمی‌انگیزد و فرایند خود شناسایی کنشگران اجتماعی و بازتاب نگرش ‏دیگران نسبت به خود را میسور می‌کند. هویت ایرانی نوعی هویت جمعی است ‏که از سطحی کلان‌تر از هویت‌های خُرد اقوام ساکن در سرزمین ایران ‏برخوردار است و عناصر آن طی تاریخی چندهزار ساله شکل گرفته است.‏این مقاله با روش اسنادی، کتابخانه‌ای و هم‌چنین با استفاده از روش ‏تحلیل محتوی به بررسی هویت ایرانی در شعر کردی پرداخته و براساس ‏پیشینه، اهداف و مبانی نظری هویت ایرانی ابعاد «زبان فارسی، فرهنگی ـ ‏اجتماعی، سرزمین، سیاسی و دین» را به عنوان مقوله‌های هویت ایرانی در ‏نظر گرفته و برای آنها واحدهای تحلیل طراحی کرده‌است.‏