زبان و هویت در میدان رسانه‌ای غرب:‏ ایران به مثابه «دیگری»‏

این مقاله با تکیه بر متغیر واسط زبان، به بررسی رابطه میدان گفتمانی ‏رسانه‌ای غرب و گفتمان خود ـ دیگرساز شرق‌شناسی در ارتباط با ایران ‏می‌پردازد. با بهره آزادانه از مفاهیم نظریه زبانی بوردیو و نیز تحلیل گفتمان ‏انتقادی می‌توان گفت میدان گفتمانی رسانه در غرب متاثر از میدان گفتمانی ‏سیاسی بوده و سوژه رسانه‌ای غرب نه سوژه‌ای خودمختار بلکه محصور ‏گفتمان غالب در این جوامع در مورد ایران پساانقلاب است. بررسی ‏نمونه‌هایی از متن‌های سرمقاله‌های نشریه‌ها و مستندهای سیاسی برجسته ‏رسانه‌های غربی نشان می‌دهد میدان رسانه‌ای همسو با میدان سیاسی، زبانی ‏برجسته‌سازی‌شده را بازتولید و منتشر می‌کند و مفاهیم و گزاره‌های آن ‏همان «بازار زبانی» گفتمان ریشه‌دار شرق‌شناسی را از رهگذر مفصل‌بندی ‏دال‌های جدیدی چون تروریسم، سلاح هسته‌ای، غیر دموکراتیک بودن و... ‏بازتولید می‌کند. حاصل آنکه در این میدان نیز گفتمان مسلط سیاسی غرب، ‏‏«هویت خود را از رهگذر زبان منتشر و ایران را به مثابه «دیگری» غرب ‏بازنمایی و طرد می‌کند.‏