ایلات، طوایف و هویت ایرانی

شواهد تاریخی فراوانی درباره درک هویت ایرانی در میان ایلات و طوایف در دوره قاجار ارایه شده است. ایلات و طوایف ایران از طریق نظام تبادل شفاهی فرهنگی با سنت‌های گوناگون هویت‌بخش ایرانی ارتباط برقرار ‌کرده‌اند. چنین زمینه‌هایی موجب می‌شد که این جوامع در غیاب ارتش و سازمان نظامی مدرن، مهم‌ترین نیروی سپاهی دفاع از مرزها را شکل دهند؛ اما به‌‌رغم این موضوع، وجود همگرایی درونی در جوامع طوایفی و ایلیاتی، تنوع، تفاوت‌ها و تمایزات میان آنها، فقر فرهنگی و بی‌سوادی فراگیر، مقاومت شدید این جوامع در برابر رویکرد نوسازی حکومت پهلوی و تنش‌های قبیلگی و طایفگی وسیعی که در این خصوص رخ داد، تحلیلگران مسایل هویت را به طرح کردن شواهدی برای تایید این فرضیه تشویق کرد که ایلات و طوایف ایران، نیروهای اجتماعی دولت‌ستیز و ضدملّی‌ و فاقد عنصر آگاهی و علایق هویتی ایرانی بوده‌اند. چنین وضعیتی باعث می‌شود که موضوع رابطه ایلات، طوایف و هویت ایرانی ما را در برابر این پرسش قرار ‌دهد که آگاهی طوایف و ایلات در دوره قاجاریه، درباره هویت ایرانی خویش چگونه بوده است؟ این پژوهش می‌کوشد از طریق مطالعه تاریخی موضوع پاسخی برای این پرسش بیابد.