بررسی تاثیر سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران بر انسجام و همگرایی اجتماعی فرهنگی در استان گلستان (با تاکید بر ترکمن‌ها)

ایران ازجمله کشورهایی است که دارای تنوع دینی، مذهبی و زیستی و جغرافیایی است. بر این اساس، وضعیت قومیت‌ها در یک کشور و در یک تقسیم‌بندی کوچک‌تر (استان) می‌تواند بر آگاهی و اقدامات واگرایانه و یا همگرایانه مردم یک قوم در جامعه نسبت‌به دولت یا حاکمیت اثرگذار باشد و در استانی مانند گلستان، که دارای تنوع فرهنگی است، باید در سیاست‌گذاری‌های فرهنگی به این موضوع توجه ویژه معطوف شود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر سیاست‌گذاری‌های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران بر همگرایی و یا واگرایی ترکمن‌ها استان گلستان است. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی است و روش تحقیق در این مطالعه، پیمایشی و ابزار سنجش، پرسشنامه است. جامعه آماری شامل زنان و مردان 18 تا 65 سال قوم ترکمن استان گلستان است که حجم نمونه براساس فرمول کوکران به تعداد 384 نفر تعیین شد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که سیاست‌گذاری‌های ج.ا.ایران براساس شاخص فرهنگی بر همگرایی ترکمن‌ها استان گلستان نسبت‌به نظام‌ بسیار تاثیرگذار بوده است. بدین معنی که هرچه سیاست‌های دولت با سیاست‌های منطبق با سنت و فرهنگ افزایش یابد، موجب تقویت متغیر همگرایی می‌شود؛ بنابراین، تاکید این تحقیق بر آن است که سیاست‌گذاران در تدوین سیاست‌های فرهنگی به جهت همگرایی بیشتر، توجه شایانی به ابعاد مختلف داشته باشند.

investigating the impact of the policies of the islamic republic of iran on social and cultural cohesion and convergence in golestan province, with a emphasis on the turkmen people

iran is a country with diverse ethnic, linguistic, religious, biological, and geographical backgrounds. the status of ethnic groups within a country, particularly in smaller divisions like provinces, can influence the awareness and actions of individuals belonging to those ethnic groups regarding the government or sovereignty. in a province like golestan, known for its diverse ethnic makeup, special attention should be given to cultural policies. the primary objective of this research is to analyze how the cultural policies of the islamic republic of iran affect the convergence or divergence of the turkmen people in golestan province. this research, in terms of purpose, application, and methodology, is a survey-based study using a questionnaire as the measurement tool. the statistical population consists of men and women aged 18 to 65 from the turkmen tribe in golestan province, with a sample size of 384 individuals determined using cochran’s formula. the results of the research indicate that the ethnic policies of the republic of iran have significantly influenced the cultural unity of the turkmen people in golestan province. this suggests that as government policies align more with tradition and culture, the convergence variable strengthens. therefore, this research emphasizes the importance of policymakers considering ethnic groups when formulating cultural policies to promote greater convergence