همگرایی در آذربایجان‏

شناسایی بسترها و عوامل همگرایی و چالش‌های پیش‌روی آن یکی از ضرورت‌های ‏مهم امر سیاستگذاری درباره همبمستگی ملی در هر کشوری است. در این خصوص ‏با توجه به این‌که ایران به عنوان کشوری که دارای تنوع ناحیه‌ای و فرهنگی در درون ‏خود می‌باشد و این امر هر از چندگاهی به عنوان ابزار ژیوپلیتیک در دست بازیگران ‏منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای درآمده و برخی از نخبگان نیز در عرصه‌های مختلف رقابت ‏به‌ویژه رقابت‌های سیاسی از آن سود می‌جویند. از جمله مناطق مهم ایران که تحت ‏تاثیر تحولات تاریخی، دارای برخی تفاوت‌های فرهنگی در حوزه زبان با ملت ایران ‏شده است، منطقه آذربایجان است. با توجه به وزن ژیوپلیتیک بالای آذربایجان در ‏ایران همگرایی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. با توجه به چنین امری است که ‏این پژوهش با هدف بررسی عوامل همگرایی و واگرایی در آذربایجان آغاز شد. ‏روش تحقیق در این مقاله از نوع پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه‌ای ‏است. برای این منظور پرسشنامه‌ای در میان افراد صاحب‌نظر درباره آذربایجان ‏پخش شد. داده‌های مورد نظر با استفاده ازآزمون ناپارامتری مورد ارزیابی قرار ‏گرفت؛ نتایج آزمون گویای تایید فرضیات تحقیق بود. به عبارت دیگر نتایج نشان داد، ‏همگرایی ملی در آذربایجان امری ذاتی و کهن بوده که ریشه در پیوندهای متعدد این ‏منطقه در ابعاد مختلف مذهبی، تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و موارد دیگر با ایران دارد، ‏اما واگریی امری عارضی است که در قالب نظریه‌های مدرن و حوزه ژیوپلیتیک اقوام ‏قابل تحلیل است.‏