مبناهای هویتی سیاست‌گذاری در آموزش عالی ایران؛ زمینه‌‌های عملی و نظری تقویت همبستگی ملی

اجرای برنامه‌‌های مرتبط با سیاست‌گذاری اجتماعی در نظام آموزش عالی ایران، مبناهای امکانی سیاست هویتی یعنی امکان خودِ سوژه و زمینه ابراز هویتی سوژه و متعاقب آن، بازتولید دیگری را ذیل سیاست اجتماعیِ انسجام دچار مشکل کرده و به‌این‌ترتیب، سیاست‌گذاری اجتماعی و مزیت‌‌های مترتب بر آن ازجمله تقویت همبستگی ملی را با مسئله مواجه کرده است. مهم‌ترین وجه این برنامه‌‌ها، طرح بومی‌‌گزینی است که اجرای آن این پرسش را مطرح کرده که چه نسبتی میان اجرای این سیاست، انسجام اجتماعی و همبستگی ملی وجود دارد؟ این مقاله این فرض را مطرح می‌‌کند که سیاست بومی‌‌گزینی با تولید کلیت‌‌های اجتماعی و از طریق ایجاد انسجام میان امر صنفی، فرهنگی و اجتماعی، سوژه را دچار زمینه‌‌زدودگی کرده و امکان تولید خود و بازتولید دیگری را با چالش مواجه کرده است. این پژوهش با تکیه بر اهمیت سیاست هویت و نقش سوژگی کنشگران در بازصورت‌‌بندی هویت اجتماعی و نقش سوژه‌‌ها در ارتقای هویت و همبستگی ملی، با بررسی گفتارهای متنوع سیاست‌گذاران آموزش عالی ایران طی دو دهه اخیر و با تکیه بر منطق ارزیابی سیاستی، مفصل‌‌بندی این فرضیه را در روشی کیفی و با استفاده از انگاره‌‌های پدیدارشناسانه صورت‌‌بندی کرده است.

identity foundations of policy making in higher education in iran; practical fields and theory of strengthening national solidarity

the implementation of programs related to social policy in iran’s higher education system has caused problems on contingent foundations of identity politics, i.e. the possibility of the subject inside yourself and the reproduction of others under the social policy of cohesion, and in this way, social policy and its consequent advantages, including strengthening national solidarity have faced a problem. the most significant aspect of these programs is indigenous selection on education (ise), and its implementation has turned the relationship between the mentioned plan (ise), social cohesion and national solidarity into a question. this research proposes the assumption that (ise) by producing social totalities and through the creation of correlation between trade unions, cultural and social issues; it caused the subject to decontextualize and has faced difficulty in the possibility of self-production and reproduction of others. this research, relying on the importance of identity politics and the role of actors’ subjectivity in the reconformation of social identity and the role of subjects in promoting national identity and solidarity, and by examining the diverse speeches of iranian higher education policymakers during the last two decades, this hypothesis has been conformed in a qualitative method using phenomenological concepts