روند و الگوهای مهاجرت در استا‌ن‌های مرزی کشور

با توجه به سکونت نیمی از جمعیت کشور در استان‌های مرزی و اهمیتی که از لحاظ امنیتی برای کشور دارند، شناخت فرایند مهاجرت در این استان‏ها برای سیاستگذاران جمعیتی و اجتماعی اقتصادی اهمیت دارد. مهاجرت به سبب پیامدهای زبانی، اجتماعی، فرهنگی و روانی‌اش، هویت و ارزش‌های مهاجر را دستخوش تغییر می‌سازد. هدف این مقاله، بررسی روند و الگوهای مهاجرت در استان‌های مرزی کشور طی دو دهه‌ی اخیر است. روش تحقیق، توصیفی و مبتنی بر تحلیل آماری داده‏های سرشماری است. نتایج پژوهش نشان می‏دهد که جریان مهاجرت‌ در استان‌های مرزی روند کاهش داشته و الگوی غالب، افزایش مهاجرت‌های برون‌‌استانی است. هم‌چنین، روندهای مهاجرت حاکی‏ست که استان‌های خوزستان، کرمانشاه و سیستان ‏و بلوچستان از قطب‌های اصلی مهاجرفرست، و بوشهر، گیلان، مازندران و هرمزگان از قطب‏های‌ اصلی مهاجرپذیر هستند. به‌طورکلی، با توجه به حجم انبوه جمعیت در سن کار، سطح پایین توسعه، میزان‌ بالای بیکاری و کمبود فرصت‌های شغلی، مهاجرت به‏ویژه از نوع برون‌استانی افزایش یافته است.