رابطه بین حق به شهر و احساس تعلق در بین شهروندان 18 سال به بالای شهر یزد

هدف نوشتار حاضر بررسی رابطه‌ی بین احساس تعلق و حق به شهر است. چارچوب نظری مورد استفاده، نظریه‌ی حق به شهر هنری لوفر است. روش پژوهش پیمایشی و جامعه آماری شهروندان 18 سال به بالای شهر یزد در سال 1397 است، که تعداد 365 نفر با استفاده از فرمول کوکران به‌عنوان نمونه به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شده‌اند. ابزار مطالعه پرسشنامه‌ی مُحقّق ساخته بوده که اعتبار آن از طریق صوری و پایایی آن از طریق محاسبه آلفای کرونباخ به دست آمده است. یافته‌ها نشان داد که میزان احساس تعلق به شهر از حد متوسط بالاتر و حق به شهر از حد متوسط پایین‌تر می‌باشد. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که بین حق به شهر، احساس تعلق و ابعاد آن دسترسی به سرگرمی، احساس امنیت، حمل و نقل راحت، سهم فیزیکی و کنترل و مالکیت رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. هم‌چنین بین ناحیه‌های شهری، حق به شهر و احساس تعلق نیز رابطه معنی‌داری وجود دارد. نهایتاً با توجه به مدل رگرسیونی، دو متغیر جنسیت (0.17) و حق به شهر(0.37) مجموعاً 16 درصد از واریانس احساس تعلق را تبیین می‌کنند.