هویت‌یابی‌های ممکن و مطلوب در عصر ارتباطات براساس هرمنوتیک فلسفی گادامر

هدف این نوشتار بررسی هویت‌یابی‌های ممکن و مطلوب در عصر ارتباطات براساس هرمنوتیک فلسفی هانس گئورگ گادامر است. روش پژوهش تحلیلی استنتاجی از نوع پژوهش‌های کیفی است. در هرمنوتیک فلسفی گادامر در ارتباط فهم منوط به عناصری همچون سنت، تاریخمندیِ فهم، زبانمندی، امتزاج افق‌ها و تعاملات تاملی «من» و «تو»ها در فرایندی بی‌پایان، است. در صورت عدم حضور هرکدام از عناصر و هم‌چنین استیلا و مهار «من» یا «تو»، بر دیگری، روند تعالی انسان دچار نقصان می‌شود. با تصور این وضعیت برای مقوله هویت می‌توان چهار حالت متصور شد، که سه هویت ممکن و یک هویت مطلوب است: 1- مهارشدگی (هویت مهارشده) زمانی که فرد از داشته‌های خود آگاه نباشد و «غیر» غالب باشد؛ 2- مهارگری (هویت مهارگر) زمانی که همسوسازی و غیبت «تو» رخ دهد؛ 3- بی‌هویتی هم حاکی از غیبت هر دوی «من» و «تو» است؛ 4- اما براساس مبانی اندیشه گادامر می‌توان شکل چهارمی از هویت‌یابی را استلزام کرد، که از خودفهمی شروع، با دگرفهمی تعدیل و با هم‌فهمی شکل می‌گیرد.