تاثیر معماری نیکولای مارکوف بر هویت شهر تهران

دوره پهلوی از طرفی به مظاهر مدرنی که در غرب در حال اتفاق افتادن بود علاقه‌مند بود و از طرفی دولت تمایل به توسعه علاقه‌مندی‌های ملی‌گرایی در کشور داشت و از طرف دیگر نیز مردم علاقه‌مند به ترک سنت‌های خود نبودند. چگونگی تاثیر کارهای معماران خارجی دعوت شده به ایران توسط دولت در این دوره بر هویت معماری معاصر ایران سوال اصلی این تحقیق است. در این مقاله ابتدا گذری بر جریان ملی گرایی، مدرنیته و نیز تاثیر آن بر معماری که در این دوره اتفاق افتاد خواهیم داشت و در ادامه نیز تاثیر معماری و معماران غربی مورد تحلیل قرار خواهد گرفت. با توجه به این‌که نیکولای مارکوف بناهای متعددی را در این دوره طراحی کرده و نیز در مدیریت عناصر سنت، مدرنیته و ملی‌گرایی در معماری به‌عنوان یک معمار خارجی تاثیرگذار بوده، معماری و کارهای وی به‌عنوان نمونه موردی در این پژوهش انتخاب شده است. این پژوهش از نوع کیفی توصیفی بوده و از نظر نتیجه پژوهش کاربردی و منطق پژوهش نیز استنتاجی قیاسی است. روش تحقیق در این پژوهش میدانی کتابخانه ای است. نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که مارکوف با در نظر گرفتن بسترها و زمینه‌های موجود در جامعه و مطالعه نیازها، کمبودها، خواسته ها و الزامات جامعه در راستای نیل به تجددگرایی توانست تاثیر بسزایی بر انتقال سنت به مدرنیته در معماری دوره پهلوی اول داشته باشد.