گنبد و هویت‌بخشی به معماری امروز

یکی از راه‌حل‌ها برای تدبیر معضل معماری امروزی ایران که آن را از محتوا و مفاهیم عالی تهی کرده و با چالش مواجه ساخته است، برقراری پیوند با معماری گذشته و تداوم آن است. تحقیق حاضر به چگونگی احیای گنبد به‌عنوان عنصری از هویت معماری ایران می‌پردازد. به همین منظور عنصر گنبد، از جنبه‌های گوناگون و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و مقایسه‌ای و ابزار کتابخانه‌ای، بررسی شده است. نتیجه این‌که گنبد ایرانی، دارای شاخصه‌هایی نظیر پشتوانه اصیل تاریخی و زیبایی‌شناسانه، مقاومت ذاتی هندسی به لحاظ نیارش و هم‌چنین خنک نگه داشتن فضای تحت پوشش آن در فصول گرم سال در نواحی اقلیمی گرم و خشک ایران در گذشته، است که موجب هویت‌بخشی به معماری نواحی مرکزی ایران می‌شود. بازشناسی این شاخصه‌ها به احیای این عنصر در معماری معاصر کمک خواهد کرد.