ارائه یک مدل ریاضی جهت سنجش رضایت فردی در سیستم های اقصادی -اجتماعی

امروزه همگام با تمرکز بر مغز افزار وتفوق منابع انسانی به عنوان مهمترین عناصر ایجاد کننده مزیت رقابتی سازمانها، مدیریت در تلاش است با شناخت هر چه بیشتر این منبع، زمینه های رشد و بالندگی آن را فراهم آورده و در محیط رقابتی فرصتهای بیشتری را در اختیار گرفته و منابع افزون تری حاصل نماید. مسلما نخستین گام در توسعه منابع انسانی شناخت نیازهای فعلی نیروی انسانی سازمان و ارزیابی میزان رضایت آنها از وجوه مختلف سازمانی و طی آن تدوین استراتژی بهبود دهنده ابعاد مختلف سازمان با اتکا بر اولویتها وعوامل موثر بر رضایت از دیدگاه نیروی انسانی می باشد.در این مقاله بر اساس مطالعه و بررسی تئوریهای مختلف رضایت و انگیزش، در نگرشهای مختلف مدیریت عوامل موثر بر رضایت فرد از سازمان شناسایی و با اعمال رویکرد سیستمی طبقه بندی می شوند، طی آن با در نظر گرفتن ویژگی های مطلوب جامعیت و انعطاف پذیری و تامین خصوصیت رفتاری سطح رضایت از عوامل مختلف موثر بر آن بنا به نظریه دو عاملی هرزبرگ، مدل عمومی تابع خطی رضایت و ابزار پرسشنامه ای جهت سنجش آن تدوین می گردد.در ادامه نیز پایایی و روایی مدل عمومی وابزار سنجش مورد بررسی قرار گرفته که بر اساس نتایج حاصله تایید می گردد. سپس با استفاده از تکنیکها و مفاهیم آماری وریاضی، زمینه لازم جهت تجزیه و تحلیل نتایج و برنامه ریزی بهینه منابع مختلف سازمان به منظور بیشینه سازی میزان رضایت پرسنل سازمانی فراهم آمده است.