چارچوبی نظام‌مند برای تجزیه و تحلیل عوامل موثر بر اعتماد سیاسی در ایران

پژوهش‌ها حاکی از آن است که بخش عظیمی از بی‌اعتمادی به عدم پاسخگویی و بی‎کفایتی دولت‌ها مربوط است. شواهد نشان می‌دهد که افزایش منابع و مسیولیت‌های بخش عمومی با میزان پاسخگویی آن هماهنگ نبوده است. اما احتمالا عوامل محیطی نظیر میزان مشارکت سیاسی، وضعیت اقتصادی و سطح اعتماد اجتماعی در جوامع بشری نیز این وضعیت را تشدید می‎کند و یا به گونه‌ای بر آن موثر است.در این مقاله ابتدا به بررسی مبانی نظری اعتماد سیاسی می‌پردازیم و سپس در قالب تدوین و ارایه چارچوبی نظام‌مند برای تبیین اعتماد سیاسی، نقش پاسخگویی و عملکرد دولت و نیز وضعیت عوامل راهبردی محیطی را در نوسانات اعتماد سیاسی مورد ارزیابی قرار می‌دهیم هدف این تحقیق مطالعه و بیان نقش پاسخگویی دولت از یک سو و عوامل راهبردی محیطی (pest) از سوی دیگر در اعتماد عمومی به دولت‌هاست. هم چنین روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی است و برای جمع آوری اطلاعات آن از ابزار پرسشنامه و برای بررسی و تحلیل فرضیات آن از نرم افزارهای آماری spss و lisrel استفاده شده است. شهروندان تهرانی جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می‌دهندونمونه آماری از میان جامعه آماری فوق انتخاب و پرسشنامه نهایی در میان آنها توزیع گردیده است. یافته‌های نهایی پژوهش وجود رابطه معنادار میان ادراک عمومی از سطح پاسخگویی سازمان‌های دولتی و مولفه‌های مهم محیط راهبردی از یک سو و سطح اعتماد سیاسی از سوی دیگر را تایید می‌کنند. انجام مطالعات تکمیلی در این زمینه می‌تواند بستری برای توجه بیشتر دولت به مقوله اعتماد عمومی و بازبینی عوامل و راهکارهای بهبود آن باشد.