اولویت بندی و بررسی سیستمی روابط بین ابعاد ریسک عملیاتی منابع انسانی

یکی از مهم‌ترین وظایف مدیران سازمان‌ها، شناسایی و مدیریت ریسک‌های منابع انسانی است به ویژه ریسک عملیاتی است. هدف از انجام این پژوهش، اولویت‌بندی و بررسی سیستمی روابط بین ابعاد ریسک عملیاتی منابع انسانی در شهرداری مشهد است. بدین منظور ابتدا جهت شناسایی مولفه‌ها و شاخص‌های ریسک عملیاتی منابع انسانی از ادبیات نظری و مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته با خبرگان منابع انسانی شهرداری مشهد استفاده گردید. داده‌های حاصل از مصاحبه‌ها با استفاده از روش فضای نتیجه تحلیل شد که شامل 4 افق بیرونی، 15 عنصر ثابت افق درونی و 41 عنصر متغیر افق درونی؛ که با توجه به تفکر سیستمی ارتباطات بین مولفه‌ها و ابعاد ریسک عملیاتی ترسیم شد. سپس جهت سنجش و اولویت بندی ریسک‌های شناسایی شده با توجه به احتمال وقوع و شدت تاثیر، با توجه به گام قبل پرسشنامه‌ای تدوین و بین 37 نفر از روسای واحد ادارات شهرداری توزیع گردید. جهت بررسی فرضیات از آزمون فریدمن، روش‌های معادلات ساختاری، کلموگروف اسمیرنوف و دو جامعه وابسته استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق حاکی از آن می‌باشد که به لحاظ احتمال وقوع، به ترتیب ریسک‌های ارزیابی عملکرد، جبران خدمات، جذب واستخدام و آموزش به لحاظ شدت تاثیر به ترتیب ریسک‌های جبران خدمات، جذب واستخدام، ارزیابی عملکرد و آموزش قرار دارد. با توجه به روابط علی و معلولی، ریسک‌های جذب و استخدام منابع انسانی جزء تاثیرگذارترین ابعاد بشمار می‌رود.در نهایت با توجه به اولویت و میزان تاثیرگذاری هر کدام از ابعاد ریسک عملیاتی منابع انسانی پیشنهاداتی به عنوان مواجهه با ریسک و بهینه‌سازی آن ارائه گردید.