نظام های ملی نوآوری: آیا الگوبرداری راه کار مناسبی برای کشور است؟

رویکرد نظام های ملی نو‌آوری در اواخر دهه ی 1980 مطرح شد و در سالهای بعد مورد تدبر و مداقه بیشتر اقتصاد دانان و سیاست گذاران کشورها قرار گرفت . نظام ملی نوآوری که از لحاظ تاریخی یکی از سیستم های فرعی اقتصاد ملی است متشکل از سازمانها و نهادهایی است که نقش اصلی در فعالیت نوآورانه در یک کشور ایفا می کند . در رویکرد نظام ملی نوآوری ، تعامل سازمانی و همین طور ایفای نقش متقابل بین سازمانها و نهادهای علم و تکنولوژی محور اساسی خط مشی دولتها است . علم و فن‌آوری عناصر اصلی یک نظام ملی نوآوری هستند و رویکرد نظام ملی نوآوری درپی آشکار سازی ساختار و نقش افرینان اصلی درگیر در فرایندهای نوآوری است . الگوبرداری یا محک زنی اصطلاحی است که در طی سه دهه ی اخیر به طور گسترده ای در بخش کسب و کار خصوصی به وسیله تصمیم گیرندگان و در ادبیات مدیریت استفاده می شود . الگوبرداری مستلزم نوعی مقایسه عملکرد بین واحدهای مختلف تحلیل است که اهداف و رسالتهای مشابه دارند . ارزیابی عمکرد مستلزم گردآوری ، بهره برداری و تفسیر داده های مرتبط و مناسب است .محک ، نقطه مرجعی را نشان میدهد که بر اساس آن ،‌عملکرد می تواند مورد سنجش و ارزیابی قرار گیرد . در این مقاله ضمن ارائه تعریف و معانی محک زنی و نحوه ی ورد آن به ادبیات نظام ملی نوآوری ، هدف از محک زنی درنظام ملی نوآوری و موانع و چالش های فراروی آن مطرح خواهد شد و چالش های این رویکرد برای ایران مورد بحث قرارداده خواهد شد .