معرفی توانمندسازی در مدیریت و الگوهای آن

توانمند سازی در ادبیات مدیریت ، مفهومی مبهم و ناهمگون داشته و افراد مختلف به تناسب ویژگیهای خود از آن استنباط دارند . در بررسی تاریخچه ی توانمند سازی در مدیریت دیدگاه های مختلفی وجود دارد . نخستین دیدگاه ، دیدگاه عقلایی به توانمند سازی است که بر مبنای واگذاری اختیارات و پاسخگویی بنا شده است .( کانتر ، 1983) دیدگاه دوم ، دیدگاه انگیزشی است که بر مبنای تئوری نیازهای سه گانه ی ‹ر مک کله لند ›› نیاز به قدرت را اساسی ترین نیاز مدیر دانسته و مشارکت در قدرت را به عنوان عامل انگیزشی ، زمینه ساز توانمند سازی افراد می داند . در دیدگاه سوم قدرت به معنای نیرو است . بنابراین ، توانمند سازی می تواند به معنای نیروبخشی باشد. با این نگرش توانمند سازی فرایند تقویت احساس خود اثربخشی در بین اعضاء و سازمان از طریق شناسایی وضعیتهایی که احساس بی قدرتی را در افراد می دمند و حذف انها به همراه ایجاد مجرای انتقال احساس خود اثر بخشی است ( کانگر و کاننگو ، 1988 ). برای تحقق این مهم مدل های گوناگون توسط صاحب نظران مطرح شده است که در دو دسته مدل های عام و اقتضایی دسته بندی شده اند .