آینده مدیریت دولتی در عرصه جهانی شدن تعامل یا انفعال؟

مدیریت دولتی و جهانی شدن موضوعاتی مرتبط به هم هستند که محور اغلب بحث های آغاز هزاره سوم را در حوزه امور عمومی و سیاست تشکیل می دهند . جهانی شدن به عنوان یک پدیده پیشرونده بر مدیریت دولتی کشورها آثاری بجای می گذارد و به نوعی در شکل گیری آن موثر واقع می شود . سوال مطرح برای اندیشمندان و کسانیکه به نحوی با مدیریت دولتی در ارتباطند ، اینست که آینده مدیریت دولتی در عرصه جهانی شدن چیست و دولتمردان و سیاستگذاران در مقابل این پدیده چگونه واکنش نشان داده و چه شیوه ای را پیش گیرند .بطور کلی دولتمردان در مقابل جهانی شدن می توانند به انحاء گوناگونی رفتار کنند که اگر بخواهیم آنرا بصورت یک مدل ایده آل نشان دهیم ،‌ پیوستاری را تشکیل می دهد که دامنه آن از تعامل تا عدم تعامل است در یک سوی این طیف کشورها می توانند جهانی شدن را نفی کرده و هر گونه ارتباطی را با این واقعیت ناصواب بدانند و در سوی دیگر پیوستار کشورها می توانند به الگو برداری و تقلید بی چون و چرای تمامی خط مشی ها و شیوه های جهانی بپردازند و در موضع انفعال جهانی شدن را بپذیرند . البته مانند هر مدل ایده آل دیگری این حدود افراط و تفریط در عالم واقع امکان وجود ندارد و کشورها در میانه این دو حد به انتخابهای مختلفی اقدام می کنند . حد میانه طیف ، تعامل ، یعنی اثر گذاری و اثر پذیری مدیریت دولتی از جهانی شدن را نشان می دهد که به نوعی یادگیری فعال منتهی می شود . در این حالت دولتها به تعریف دوباره مسائل و نیازهای خود بر پایه اصول جهانی شدن و دانش و فناوری حاصل از آن می پردازند و یاد می گیرند که در این عرصه چگونه عمل کنند تا مصالح جامعه و کشور را بطور فعال تامین کنند و در جامعه جهانی اثراتی از خود بجای گذارند . در این راهبرد کپی برداری و تقلید منع می شود ، همچنانکه نفی واقعیت جهانی شدن و نادیده گرفتن آن نیز مردود شمرده می شود .