دیپلماسی فرهنگی ج.ا.ایران در منطقه اکو

در عصر جهانی شدن تمرکز بر سیاستهای فرهنگی ملی و منطقه‎ای در برابر فشار سنگین فرهنگ جهانی به منظور حفظ و گسترش فرهنگهای محلی از اعتبار ویژه ای برخوردار شده است. اینک در مناطق گوناگون، روش‌ها و ابزارهای گوناگونی برای پاسداری از فرهنگهای ملی و منطقه ای به کار گرفته می‎شود. دیپلماسی فرهنگی برای تامین منافع ملی و منطقه‎ای، نفوذ روزافزون خود را مطرح ساخته و به بخش مهمی از سیاست خارجی تبدیل شده‎است. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و متعاقب آن فروپاشی اتحادجماهیر شوروی، عرصه‎ای عظیم برای سیاستگذاران کشور جهت بسط حوزه نفوذ تمدن ایرانی– اسلامی گشوده شد. علاوه بر این، عضویت کشورهای آسیای میانه و قفقاز در اکو، فرصت بی‌نظیری برای ارتباط گسترده و تعمیق روابط اجتماعی و فرهنگی ایجاد نمود. کشورهای عضو اکو با داشتن توانمندیهای اقلیمی، اقتصادی و سیاسی، از یک خاستگاه مشترک فرهنگی هم برخوردارند.این مقاله در پی شناسایی راهبردهای فرهنگی سیاست خارجی و نشان دادن بخشی از داشته های مشترک فرهنگی و بایسته های همگرایی منطقه‎ای است تا با گسترش فرهنگ مشترک و جلوگیری از نابودی خرده ‎فرهنگهای هریک از اعضا و فرهنگ بزرگ حاکم بر کل منطقه اکو، بهره های سیاسی، اقتصادی و امنیتی هم به دست آید و از رهگذر آن سیاست خارجی کشور نیز بهره برداری لازم را صورت دهد.