بررسی عوامل کاهش ریسک در طراحی و برنامه‌ریزی راهبردی

آینده نگاران بیان می‌دارند که دنیا به سرعت در حال تغییر است و توسعه و پیشرفت و کسب مزیت رقابتی در شرایط کنونی چیزی نیست که بدون برنامه‌ریزی بتوان بدان دست یافت. در این راستا،برنامه‌ریزی، مدیریت و تفکراستراتژیک، رویکردی است جهت توسعه، دوام و بقای سازمان‌ها، منتهی به نحوی که به صورت اصولی و اثربخش اجرا شود. تجربیات شرکت‌ها و سازمان‌ها در به کارگیری این فرایند همواره توام با موفقیت نبوده است و کم توجهی سازمانها به آن، مقدمات ناکامی و شکست این برنامه را به دنبال داشته است.استراتژی کارآمد مهم‌ترین عامل برای بقای سازمان در مواجهه با مخاطرات متعدد در شرایط حال وآینده سازمان است. توسعه و تقویت نگاه و تفکراستراتژیک در سازمان از طریق تدوین و اجرای طرح‌ریزی استراتژیک مناسب و دقیق امکانپذیراست.این مقاله، ابتدا به تعریف مدیریت پروژه، استراتژی، ریسک و مدیریت ریسک، برنامه راهبردی و موانع اجرای برنامه راهبردی می‌پردازد، سپس پیاده‌سازی استراتژی در عمل و ارتباط مدیریت استراتژیک با مدیریت تغییر، مدیریت ریسک، مدیریت دانش و مدیریت فناوری اطلاعات ارایه می‌شود و در ادامه پس از شناسایی عوامل موثر در کاهش ریسک زمان طرح ریزی تا پیاده سازی برنامه راهبردی در یک سازمان صنعتی (شرکت صنایع الکترونیک ایران)، میزان تاثیر و اهمیت این عوامل احصا و با کمک آزمون‌های آماری مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرد.