تحلیل سیاستی بر دیپلماسی دفاعی - امنیتی جمهوری اسلامی ایران با جمهوری خلق چین

تحولات محیط امنیتی بین المللی و شکل گیری منظومه های نوپدید هندسه قدرت جهانی، زمینه ها و سطوح شکل گیری منازعات و همکاری های دو یا چندجانبه کشورها را در حوزه دفاعی و امنیتی تحت تاثیر قرار داده است. ازاین‌رو رویکرد دیپلماسی دفاعی فعال در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در بالاترین سطح پیگیری می شود. دو کشور جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین از قابلیت ها و ظرفیت های توسعه همکاری و روابط دفاعی و امنیتی در سطح راهبردی با توجه به ویژگی های ژئوپلیتیکی، ژئواستراتژیکی و... در غرب و شرق آسیا برخوردارند. لذا هدف اصلی این پژوهش شناخت و اولویت بندی پیشران ها و ابعاد این همکاری است. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی – توسعه‌ای و روش تحقیق بر مبنای نوع داده‌های موردنیاز، موردی زمینه‌ای است. با توجه به حجم جامعه آماری 55 نفر، حجم نمونه بر حجم جامعه منطبق و تمام شمار بوده است. نتایج نشان می دهد به ترتیب پیشران های چهارگانه نظامی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بیشترین نقش را در دیپلماسی دفاعی امنیتی دو کشور دارند. همچنین در اولویت‌های مذکور به تفکیک، پیشران نظامی با 20 مولفه (انتقال فناوری نظامی با 2/ 98% و اعزام وابسته نظامی با 4/ 96 %)؛ پیشران سیاسی با 6 مولفه (مبارزه با هژمونی آمریکا و نظام تک‌قطبی با 2/ 98 % و حضور در ترتیبات منطقه‌ای نظیر شانگهای با 7/ 92 %)؛ پیشران اقتصادی با 7 مولفه (امنیت اقتصادی با 4/ 96 % و احیای جاده ابریشم جدید با 5/ 94 %) و پیشران اجتماعی فرهنگی با 6 مولفه (مبارزه با مواد مخدر و قاچاق انسان با 8/ 81 %) بیشترین تاثیر و ظرفیت را در دیپلماسی دفاعی شامل می شوند.

Policy Analysis Of Iran’s Security And Defense Diplomacy With The People’s Republic Of China

The developments in the international security environment and the formation of the newly created systems of global geometry have affected the fields and levels of conflict and bilateral or multilateral cooperation between countries in the field of defense and security. Thus, the approach of active defense diplomacy The armed forces of the Islamic Republic of Iran are at the highest level. The two countries of the Islamic Republic of Iran and the People’s Republic of China have the capabilities and capacilities to develop cooperation and defense and security relations at a strategic level with respect to geopolitical, geostrategic and ... features in the West and East Asia. Therefore, the main goal of this research is recognition And prioritize the drivers and dimensions of this collaboration.The research is based on the applieddevelopmental purpose and the research method based on the type of data required, the caseground. According to the size of the statistical population of 55 people, the sample size is consistent with the total population. The results indicate that the four military, political, economic, cultural and social forces are the most important in defense security diplomacy of the two countries.Also, in the above mentioned areas, the military propulsion with 20 components (transfer of military technology with 98.2% and military affiliation with 96.4%); political propulsion with six components (Combat American hegemony and the unipolar system with 98.2% And participation in regional arrangements such as Shanghai (92.7%); economic progress with seven components (economic security with 96.4%; new road silk rehabilitation with 94.5%); and sociocultural propulsion with six components (fighting against Drug trafficking and human trafficking (81.8%) have the most impact and capacity in defense diplomacy.