انتخاب عقلانی و رجحان‌های فدراسیون روسیه درآسیای مرکزی

جایگاه روسیه در معادلات بین المللی یکی از عوامل تاثیر گذار در مسائل جهانی می باشد. رویکرد سیاست خارجی کرملین در رابطه با کشورهای خارج نزدیک و نوع پاسخ آنها نه تنها تعیین‌کننده چشم انداز محیط امنیتی و اقتصادی و سیاسی در منطقه خواهد بود، بلکه در سطوح بین المللی نیز روابط بین الملل و موازنه قوا را متاثر خواهد نمود. کرملین ساختار نظام بین الملل را چند قطبی تصور می نماید و در تلاش است تا یکی از قطب های نظام بین الملل حول محور روسیه شکل گیرد و این کشور بتواند موازنه استراتژیک در برابر آمریکا ایجاد نماید. مقاله حاضر به این پرسش پاسخ می دهد که کدام یک از رجحان‌های سیاست خارجی روسیه تحت تاثیر اتصال ژئوپلیتیک آن به آسیای مرکزی حفظ شده است؟ و فرضیه خود را چنین مطرح می‌کنند که به واسطه تشدید رقابت چین با روسیه، سیاست‌های غیر همسوی کشورهای آسیای مرکزی و اولویت رویکرد دوجانبه‌ گرایی به جای منطقه گرایی، دیگر اتصال ژئوپلیتیک انرژی محور مزیت ویژه‌ای در سیاست خارجی روسیه خلق نمی‌کند و روسیه جایگاه اقتصادی و انرژی خود را به تدریج از دست می‌دهد. ولی جایگاه امنیتی و سیاسی خود را در منطقه همچنان حفظ می‌نماید. در این مقاله تلاش شده است به روش توصیفی و تحلیلی اولویت های رویکرد سیاست خارجی روسیه در رابطه با منطقه ی آسیای مرکزی و  محدویت های پیش رو مورد تحلیل قرار گیرد.  نظریه انتخاب عقلانی با مفروضات گرین و شپیرو مبنای تحلیل نظری می باشد.