ابعاد حقوقی «امنیت زیست ‏محیطی» در قزاقستان

بهبود نسبی شرایط زندگی در بوم‏سازگان قزاقستان طی دو دهه گذشته تا حد زیادی پیامد توسعه ‏نهادی و حقوقی این کشور در حوزه حفاظت از محیط‏ زیست بوده است. هدف مقاله حاضر ، ارزیابی حکمرانی زیست‏ محیطی قزاقستان از چشم‏ انداز روند قانون‏گذاری و تحولات حقوقی و تاثیر آن بر امنیت زیست ‏محیطی در این کشور طی سه دهه گذشته است. بر این پایه، پرسش اصلی مقاله این است که «تحول در ابعاد قانونی و حقوقی حکمرانی زیست ‏محیطی در قزاقستان از زمان استقلال تا به امروز چه پیامدهایی بر امنیت زیست ‏محیطی در این کشور داشته است؟» در مقابل این فرضیه به آزمون گذاشته شده است که «تغییرات قانونی و حقوقی در حکمرانی زیست ‏محیطی قزاقستان از زمان استقلال تا به امروز به ‏دلیل تدوین تدریجی قوانین سخت گیرانه ‏تر برای حفاظت از محیط ‏زیست، ایجاد ساختار مدیریت یکپاچه حفاظت از محیط‏ زیست، استفاده از تجارب سایر کشورها در حوزه مدیریت زیست ‏محیطی و نیز ارتقا همکاری ‏های زیست ‏محیطی بین‏ المللی به بهبود نسبی امنیت زیست‏ محیطی در این کشور منجر شده است». مقاله حاضر از نوع کتابخانه ‏ای بوده و از روش توصیفیتحلیلی بهره برده است و چارچوب مفهومی حاکم بر آن را تعاریف و گزاره ‏های نظری مفهوم امنیت زیست ‏محیطی تشکیل می‏دهد. یافته ‏های مقاله ضمن تایید فرضیه نشان می ‏دهند، مجموعه قوانین جدید زیست ‏محیطی قزاقستان می‏ تواند به ‏شرط پیاده ‏سازی موثر در مرحله اجرا با یکپارچه ‏سازی قوانین حوزه‏ های گوناگون محیط‏ زیست و ایجاد سازگاری قوانین زیست‏ محیطی با شرایط واقعی حاکم بر سطوح محلی، ملی و بین‏ المللی به ارتقا عملکرد زیست ‏محیطی این کشور طی سال‏ های آینده منجر شود.