موضوع فلسفه اولی نزد ارسطو و ابن سینا

در این مقاله مقایس های میان نگرش کلی ارسطو البته مطابق با یکی از تفاسیرمعتبر از اندیشه او و نگرش کلی اب نسینا به دانش برین یا فلسفه اولی و موضوعمحوری آن صورت م یگیرد. که بر اساس برخی آموز ههای مسلم و معروفارسطویی، به ویژه نظریه او درباره ه منا مهای منسوب به امری واحد، موضوعحقیقی و محوری این علم از نظر او، موجودات مفارق ازلی و در نهایت محرک اولاست. بر این اساس بحث از سایر موجودات در فلسفه اولی بحثی ثانوی، و به لحاظوامدار آن هستند. « موجود » آن انتسابی خواهد بود که آنها در نامیده شدن به نامروشن است که این نگرش برخلاف سنت رایج فیلسوفان مسلمان در مواجهه با فلسفهاولی و موضوع آن است؛ زیرا ایشان، و نیز مدرسیان متاثر از اب نسینا موضوع ایندانش را با دایر های وسی عتر در نظر م یگیرند و اثبات واج بالوجود را در زمرهمسایل این دانش ب ه حساب م یآورند. از این رو تفکیک این دانش به دو بخش الهیاتبالمعنی الاعم ( امور عامه) و الهیات بالمعنی الاخص (ربوبیات) صور تبندی م یشود،تفکیکی که در ارسطو یافت نم یشود، بلکه فلسفه اولی برای او در کل یک خداشناسیتمام عیار است.