|
|
تحلیل معنایی علیت در فلسفه ارسطو و ابن سینا
|
|
|
|
|
نویسنده
|
سالم مریم ,سعیدی مهر محمد ,اکبریان رضا
|
منبع
|
حكمت سينوي - 1389 - دوره : 14 - شماره : 44 - صفحه:115 -130
|
|
|
چکیده
|
ارسطو برای نخستین بار در تاریخ فلسفه، نظریه علل اربعه را مطرح کرد و از آن برای بررسی ساختار رویدادهای طبیعت و توجیه تغییرات عالم بهره گرفت. علل در فلسفه ارسطو هم باعث تحقق شیی در خارج می شوند و هم سبب شناخت آن. ابنسینا با استفاده از منابع فکری متعدد، از نوافلاطونی گرفته تا اندیشه های دینی در اسلام، علیت را به گونه ای دیگر تفسیر کرد و توانست با آن نظام خلقت را تبیین فلسفی نماید. علیت در نظام فلسفی ابن سینا بر مدار وجود است، نه حرکت؛ و علیت، هستی موجودات را تبیین میکند، نه فقط حرکت آنها را. از این رو با وجود آنکه علیت و توابع آن هم در فلسفه ارسطو و هم در فلسفه ابن سینا نقش محوری دارد، اما نگرش این دو فیلسوف به این نظریه متفاوت بوده است. به نظر می رسد این تفاوت در تعاملی دوسویه با تطور معنایی علت از فلسفه ارسطو به فلسفه ابن سینا شکل گرفته است. برای روشن شدن علت این تفاوت لازم است تا معنای علیت نزد این دو فیلسوف به خوبی تبیین گردد تا واضح شود که هر یک از این دو فیلسوف برای علیت و علت چه واژه ای را به کار میبردند و از آن چه معنا و کاربردی انتظار داشتند
|
کلیدواژه
|
ابن سینا ,ارسطو ,علیت ,علت ایجادی ,حرکت ,آیتیا ,آیتیون ,Ibn Sina ,Aristotle ,Causality ,Originating Cause ,Movement ,Aitia ,Aition ,نظام العله ,العله الایجادیه ,الحرکه
|
آدرس
|
دانشگاه تربیت مدرس, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران
|
پست الکترونیکی
|
hekmatsinavi@isuw.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|