عشق زمینی از دیدگاه ابن سینا

عشق زمینی یا غیرعفیف ازجمله کیفیات نفسانی‌ای است که انسان‏ها در زندگی خویش تجریه می‌کنند. بررسی تحلیلی توصیفی آرای ابن‏سینا نشان می‌دهد عشق زمینی یا شهوانی اساساً نوعی بیماری روحی روانی است که گاه به بروز بیماری‏های جسمانی می‌انجامد. این‌گونه عشق درنتیجۀ غلبۀ افکار و تصورات ذهنی بر انسان عارض می‌شود و در آن، معشوق ممکن است هر شیء مادّی اعم‏ از جمادات، گیاهان، حیوانات و انسان‏ها باشد؛ البته مهم‏ترین مصداق چنین علاقه‌ای عشق یک انسان به انسان دیگر است. راهکارهای موردنظر ابن‏ سینا جهت درمان بیماری عشق زمینی عبارت‏ اند از: وصال عاشق و معشوق، جلب توجه عاشق به معشوقی دیگر، و تقویت قوای جسمانی و مادّی عاشق. در روان‏شناسی معاصر، عشق هوسی را می‏ توان با عشق زمینی بوعلی همایندسازی کرد.

Earthly Love from Avicenna’ View

Earthly love is one of the psychic qualities that human beings experience in their lives. A descriptive analytical study of Avicenna’ views shows that earthly or erotic love is basically a kind of mental illness that sometimes leads to physical illnesses. This kind of love is the result of the domination of mental thoughts and imaginations over human beings.  The beloved of earthly love may be any material object, including inanimate objects, plants, animals, and human beings; of course the most important example of such interest is the love of human to another human being. Avicenna’s strategies for treating the disease of earthly love are: receiving the lover to the beloved, attracting the lover to the attention of another beloved, and strengthening the physical and material powers of the lover. In contemporary psychology, lustful love can be synchronized with the Avicenna’s view about earthly love.