دو‌گانه‌انگاری معرفت شناختی اصل واقعیت(تبیینی انتقادی از خوانش‌های هستی‌شناسانه اصالت وجود و ماهیت در حکمت سینوی)

مسائل فلسفه سینوی با موضوعیت موجود بما هو موجود آغاز می شود؛ نزد ابن‌سینا ذهن انسانی می تواند از واقعیت موجود خارجی دو مفهوم متمایز وجود و ماهیت را انتزاع کند؛ بعد ها این پرسش اساسی مطرح شد که از میان دو مفهوم مذکور نزد شیخ کدام یک اصیل و کدام یک اعتباری است. پژوهش تحلیلی انتقادی پیش رو ضمن تبیین مبادی تصوری بحث، به‌دنبال ‌یافتن پاسخی برای این پرسش است که نزد شیخ تمایز وجود و ماهیت مسئله ای هستی‌شناسانه است، یا اینکه صرفاً بحثی معرفت‌شناختی است. بدین‌ترتیب با بررسی تحلیل و نقد مقالات اخیر در زمینه اصالت ماهوی یا اصالت وجودی ‌بودن فلسفۀ ابن‌سینا این نتیجه به دست می آید که اساساً بحث از اصالت یا اعتباریت وجود و ماهیت نزد شیخ منتفی است؛ چراکه این دو در خارج عین یکدیگرند و با انتفای تغایر خارجی، بحث اصالت و اعتباریت وجود و ماهیت صرفاً بحثی معرفت‌شناختی تلقی می شود. پس آنچه نزد ابن‌سینا اصیل است و تحقق خارجی دارد موجود است که در ظرف ادراک فاعل شناسا به وجود و ماهیت تفکیک می‌شود.

Avicenna’s philosophy: From fundamental Reality to Identity (A Criticism on Various Readings of the Primacy of Existence and Primacy of Quiddity in Sheikh al-Rais Philosophy)

The issues of Avicenna’s philosophy begin with the topicality of being qua being; in the works of Avicenna, the human mind can draw the actualized external existence away into two distinct concepts of existence and whatness. Later this basic question was raised: Which one of the two concepts mentioned in the work of Sheikh is objective and which one is ideational. The following analyticalcritical research, while explaining the conceptual principles, is looking for an answer to the question; is the distinction between the existence and the quiddity (whatness) an ontological question or is it merely an epistemological argument? Thus, by analyzing and critiquing recent articles on the field of Avicenna’s belief about the question that what is the reality: the primacy of existence or primacy of quiddity is concluded that this argument the question of the primacy of existence or quiddity has no place here; Because these two have an identity with each other in the objective world; So with no external changes, talking about the fundamentality of existence and ontological fundamentality of quiddity is merely an epistemological problem. So in Avicenna’s work, actualized external existent is a reality and in that sense it is authentic; so, it is separated into existence and quiddity in the mind of the perceiver.