ارزیابی ساختار انتوتئولوژیکی متافیزیک در حکمت سینوی با نگاهی به تلقی هایدگر و ماریون از انتوتئولوژی

انتوتئولوژی، حضور همزمان هستی‌شناسی و الهیات را در متافیزیک به رسمیت می شناسد. در انتوتئولوژی، خدا در مفهوم متافیزیکی خویش، به مثابه موجودی در میان دیگر موجودات است با شماری از صفات ایجابی همانند علت‌العلل و ذاتی دست‌یافتنی و شناختنی و قابل‌نامگذاری برای بشر. به ادعای هایدگر، متافیزیک با ساختار انتوتئولوژیک خود، خدا را به مفهومی متافیزیکی تنزل داده که فاقد هر گونه شکوه و هیبتی برای عبادت است. پرسش این است که آیا فلسفه سینوی ساختاری انتوتئولوژیک دارد؟ دستاوردهای این پژوهش عبارت است از: یکم. تلقی هایدگر از متافیزیک تلقی نادرستی است که فلسفه سینوی آن ویژگی‌ها را ندارد. حتی درصورت عدم‌پذیرش دلایل ارائه‌شده در نادرستی این تلقی، و به فرض صحت آن، مولفه ها و لوازم انتوتئولوژی به روایت هایدگر و ماریون را نمی‌توان در فلسفه سینوی به‌نحو قاطع یافت؛ دوم. هرچند ابن‌سینا از خدا به جهت وجودش در فلسفه اولی سخن می‌گوید، اما وجود را نه حقیقت خدا که از لوازم حقیقتش می داند و حقیقتش را نامعلوم معرفی می‌کند. در عوض برای جبران محدودیت های شناختی فراروی بشر در متافیزیک سعی می‌کند فیلسوفانه از امکانات درونی تعالیم وحیانی مدد گیرد و به‌جای به‌کارگیری الهیات ایجابیِ انتوتئولوژی از متافیزیک سلبی ایجابی بهره ببرد.

A Review on OntoTheological Structure of Metaphysics in Avicennian Philosophy Based on Heidegger and Marion’s View points

OntoTheology recognizes the simultaneous presence of ontology and theology in metaphysics. In OntoTheology, God, in his metaphysical conception, is a being among other beings with several positive attributes, such as the cause of the universe and cause of itself, and inherent, achievable, cognitive and namable essence for mankind. Heidegger claims that Metaphysics with its OntoTheological structure reduced God to a metaphysical notion that lacks any glory for worship and prayer. Thus, the main question of the essay is: Is Avicennian philosophy an OntoTheological structure? The founding of the research is as follows: First, unlike the theologians, the discussion of God in Avicennian philosophy holds in terms of His mode of existence. Therefore, the simultaneous presence of theology and ontology in the Avicennian philosophy would be excluded. Second, Heidegger’s conception of metaphysics is false and confusing, and Avicennian philosophy is also metaphysics but does not consist of the metaphysical properties claimed by Heidegger. Third, although in philosophia prima Ibn Sina speaks of God as a being, he doesn’t consider the existence as the truth of God; rather he reflects existence as the implications of the truth of God. To compensate for the cognitive limitations of mankind in metaphysics, he tries to philosophically use the inner possibilities of the teachings of the divinity. In this regard, instead of using the OntoTheology positive theology, he develops his philosophy based on a negativepositive metaphysic. Fourth, components and implications of OntoTheology by Heidegger and Marion, Assuming they are right, are not present in the philosophy of Avicenna. In other words, Avicenna’s philosophy does not have an OntoTheological structure.