افسانه تحریف قصص قرآن

داستان نویسی و قصه پردازی یکی از شاخه های بنیادین و رایج هنر است . قصه، نظر به ویژگیهای ساختاری اش جاذبه ای بس عمیق در روح و اندیشه انسان بویژه کودکان و نوجوانان دارد. بشر از زبان قصه توانست تجربه ها، اندوخته ها و آرزوهایش را بیان کند و از آن بهره ها ببرد. قصه از دیرباز قرین و دمساز و شاید همزاد انسان بوده است. هیچ ملتی را نمی توان یافت که در فرهنگ ادبی خویش میراثی گرانبها و انبوده از افسانه ها و حکایات پیشینیان خود نداشته باشد. بخش مهمی از ادبیات جهان و سهمی بزرگ از آثار شاعران و نویسندگان را داستان و تاریخ تشکیل می دهد. بهترین آثار ادبای جهان در چهار چوب داستان پی ریزی شده است. شاهنامه فردوسی، خمسه نظامی، گلستان سعدی، ایلیاد و ادیسه ، اثر مهم همرشاعر بزرگ یونان و آثار هیجان انگیز ویکتور هوگوی فرانسوی، شکسپیر انگلیسی و گوته آلمانی ، همه از دولت داستان خویش درخشیده اند. داستان نویس چیره دست نظر به شناختی که از حالات روحی - روانی انسان دارد، با استفاده از تخیل قوی، صحنه سازی ها، سبک و شیوه پرداخت مفاهیم، نظم هنری و توصیفها و تصویرگری های فنی می تواند عواطف و احساسات را به اوج رسانده، دور دست ترین مفاهیم را بسهولت و به نحوی دلپذیر و مجسم سازد. ناگفته نماند تمامی این جذابیتها و تاثیرات قصه آن گاه به کمال می رسد که از دل حقیقت سر برآورد؛ حامل پیام سازندگی، عبرت و پند باشد، سوژه هایش از متن زندگی زندگی مردم برگرفته شود، تصویرهایش محکم و زیبا و هر چه بیشتر منطبق با عقل و منطق و هماهنگ با واقعیتهای زندگی باشد. شاید برای همین خصوصیات داستانی است که قرآن کریم در قالب قصه، علوم و معارف زیادی را به بهترین وجه به جامعه منتقل کرده است. داستانهای قرآن علاوه بر داشتن خصایص فنی و هنری مخصوص به خود یک ویژگی منحصر به فرد و بسیار تاثیر گذار دارد که آن حق بودن قصص قرآن است، امتیازی که دیگر داستانها غالبا از آن محروم هستند. قصص قرآن ضمن اینکه اشتیاق داستان گرایی انسان را به نحو احسن برآورده ساخت او را به سوی حقیقت خواهی و واقع گرایی هدایت نمود. این مقاله با اشاره به شبهات و پندار واهی معاندان و مخالفان حقانیت قصص قرآن و چند و چون این حقانیت را بر رسیده است.