بررسی آثار تربیتی در پرتو گفتمان‌های آخرتی

قیامت، سرای ظهور و تجلی است و محدودیت‌های دنیایی از جمله، زبان مانعی برای ظهور حقایق درونی موجودات نیست، گفت‌وگوهای آخرتی، تفکر قیامت‌محوری و اصالت آخرت را تبیین کرده است و رستگاری و گمراهی انسان را در گرو اعمال و رفتار او می‌داند.بر اساس گفتمان‌های آخرتی، استوارترین راه جهت رستگاری در آن سرای، خدامحوری و حق‌مداری است که در تفکر پیامبرمحوری و شریعت‌مداری تحقق می‌یابد. این گفت‌وگوها حاکی از این‌اند که بت‌ها و شریک‌هایی که به جای خداوند متعال یا در کنار وی پرستش شده‌اند، در قیامت، هیچ قدرتی جهت یاری خود و پیروان خویش نداشته و در سرایی که محلّ ظهور و تجلّی حق است، گُم و نابود می‌شوند.