تحلیل و بررسی رویکرد طبرسی در تفسیر آیات امامت

امامت از مهم ترین مسائل چندوجهی در کلام اسلامی است. مسئلۀ اصلی پژوهش حاضر ارزیابی تفسیر طبرسی از آیات امامت است که با مقایسۀ تفسیر او با تفسیر عالمان امامیه همچون سید مرتضی، شیخ‌ مفید، شیخ ‌طوسی و ابوالفتوح رازی انجام پذیرفته است. فرضیۀ پژوهش تداوم رویکرد شیخ طوسی در تفسیر طبرسی و غلبۀ لوازم تدوین تفسیری جامع در قرن ششم بر تفسیر آیات امامت بوده و نوآوری پژوهش حاضر در تمرکز بر محور آیات امامت و تفسیر طبرسی است. با استناد به آنچه در پنج محور مورد تحلیل قرار گرفته، می‌توان تفسیر طبرسی از این آیات را متاثر از جایگاه وی در تفسیرنگاری امامیه دانست. پیش از طبرسی، شیخ طوسی کوشید با رویکردی تقریبی، آیات امامت را تفسیر کرده و از مباحث حساسیت‌برانگیز در تفسیر این آیات، در عین تبیین دیدگاه تفسیری شیعه، اجتناب کند. او توانست روش تفسیری امامیه را در قالب اولین تفسیر جامع شیعه تثبیت کند. طبرسی نیز مسیر آغازشده به ‌وسیلۀ شیخ را به خوبی تثبیت و ترویج کرد.