شناخت گویندۀ سخن و تاثیر آن بر وقف در نقل‌های قرآنی

در نقل قول‌های قرآن، شخصیت‌های متعدد _ اعم از انسان و غیر انسان _ به سخن درآمده‌اند و در این میان، گاه کیستی صاحب سخن، میان دو یا چند وجه مردّد است. تردید فهمندۀ قرآن در تشخیص صاحب سخن، ذهن وی را به بازیگری می‌کشاند، گرچه گاه، قرینۀ سیاق، وجه راجح را بارز می‌کند. از دیگر سو، ابهام در شناسایی قائل سخن و اختلاف دربارۀ آن، می‌‌‌تواند به اختلاف در محلّ قطع کلام به وقت تلاوت بینجامد. تحقیق حاضر بر آن است تا با گردآوری و عرضۀ شواهد، اثر اختلاف در کیستی قائلان اقوال را بر تعیین موضع وقف یا نوع وقف آشکار سازد. مدّعا آن است که محلّ وقف در آیات قرآن یا درجۀ اهمیت آن، از اختلافات اهل تفسیر در تشخیص صاحبان سخن، اثر پذیرفته است. افزون بر این، وقف بر واژگانی معیّن، راهکاری برای نشان دادن گسستگی میان قائلان اقوال گشته و انتقال از یک صاحب سخن به دیگری را وضوح بخشیده است.

The Speaker Recognition and its Effect on Pause in Qur’anic Quotations

In the Qur’anic quotations, various characters, human and nonhuman, have spoken and sometimes there is doubt about the source of the speech between two or more sources. The reader’s hesitation in recognizing the speaker infects his mind, although sometimes the context reveals the preferred speaker. On the other hand, ambiguity in identifying the speaker and disagreement can lead to differences in the place of pause at the time of recitation. The present study tries to collect and present evidence to reveal the effect of differences in the identity of speakers on determining the position or the type of pause. It is claimed that the place and importance of pause in the Qur’an verses has been influenced by the commentators’ differences in distinguishing the speakers. In addition, pause on certain words has become a way of showing the disconnection between speakers and clarifying the transmission from one speaker to another.