تفسیر فریقین از آیۀ 29 سورۀ الرحمان (کُلَّ‏َّیَوْمٍ هُوَ فِى شَاْنٍ)

صفات خداوند و ویژگی های آن، از مباحث مورد اختلاف میان متکلمان و حکیمان و مفسران است. از جمله آیاتی که در تفسیر آن میان فریقین اختلاف است، تفسیر آیۀ 29 سورۀ الرحمان است که بیان می دارد خداوند هر روز در شانی است. آیه در مقام بیان قدرت خداوند و نقد دیدگاه یهود مبنی بر گذشتن امور در علم الهی و عدم حدوث موجودات جدید است. با توجه به اختلافاتی که در تفسیر آیه وجود دارد، پژوهش حاضر با روش توصیفی _ تحلیلی ضمن بیان دیدگاه‌های مفسران، وجوه افتراق و اشتراک فریقین در تفسیر آیه را مورد مداقه قرار داده است. برخی از اهل سنت حدوث موجودات جدید را نمی پذیرند، در حالی که شیعه با توجه به روایت امام علی(ع)، قائل به حدوث امور جدید است. معنای واژۀ «یوم»، فیض رسانی دائمی، شناخت ارادۀ ازلی خداوند و ارادۀ فعلی وی، عدم زمانمندی حق تعالی، تفاوت لوح محفوظ و لوح محو واثبات، از نکات مهم تفسیری است که استمرار حدوث موجودات و فیض رسانی مستمر خداوند را که با آیه مطابقت دارد، ثابت می‌کند.