بقای نام نیک و آثار آن

نویسنده به استناد آیه 78 سورۀ صافّات که خداوند دوام نام نیک پیامبران را متذکّر می‏شود به حس نیکوکاری که در فطرت انسان است اشاره می‏کند، و آن را انگیزۀ کارهای خیری که آثارش بعد از فوت هم بر جاست می‏شمرد، مانند وقف اموال و ایجاد موسسات خیریه. این علاقه و میل به برجا ماندن نام نیک و بهره‏مندی از ثواب کار خیر، دلیل وجدانی و دریافت درونی بر بقای روح یا «من» بعد از فنای «تن» می‏باشد، زیرا اگر انسان خود را پس از مرگ هیچ و پوچ می‏دانست ذکر خیر یا شر برایش تفاوتی نداشت، در حالی که همه دوست دارند پس از مردن نام نیکشان بماند و تمجید و تعریف شوند، و از ثواب نیکوکاری‏هایشان بهره‏مند گردند.