استفاده از الگوریتم ژنتیک برای شناسایی و تعیین میزان خطای دور به دور در موتور القایی

روشهای بهنگام مختلفی برای شناسائی خطای دور به دور موتور القایی ارائه شده است ولی هیچیک از انها به تعیین میزان خطای دور به دور یا به عبارت دیگر تعداد دورهای اتصال کوتاه شده نمی پردازند . در این مقاله روش جدیدی برای شناسائی خطای دور به دور بر اساس شناسائی پارامترهای مدلی از موتور که در ان خطای دور به دور لحاظ شده است ارائه میشود . شناسائی پارامترها با استفاده از الگوریتم ژنتیک صورت میگیرد . با این روش علاوه بر تشخیص خطای دور به دور نیز با دقت کامل تعیین میشود . روش پیشنهادی متکی بر داده های اولیه جمع آوری شده از موتور سالم و یا موتوری که در آن خطای مصنوعی ایجاد شود نبوده و برای تغذیه اینورتری موتور نیز معتبر میباشد . عدم حساسیت روش به تغییرات بار ، تغییرات ولتاژ شبکه ، تغییرات دما و عدم تعادل ولتاژ شبکه با آزمایشهای فراوان نشان داده شده است . تغییرات لازم و تائید صحت مدل بکار رفته ، الگوریتم ژنتیک با کدینگ حقیقی و تمهیدات جهت افزایش سرعت همگرائی الگوریتم از موارد دیگری است که در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است .