طراحی بهینه شبکه های ژئودتیک به روش الگوریتم ژنتیک

توجه ژئودزین ها به طراحی شبکه ژئودتیک با معیارهایی مثل دقت ماکزیمم ، هزینه حداقل و قابلیت اعتماد ماکزیمم ، به دو دهه قبل بر می گردد که به علت طبیعت پیچیده ی مساله ، قیود هندسی و مفهومی ، ناپیوستگی تابع هدف و بالاخره محدودیت های ذاتی روش های مبتنی بر گردایان ، مثل همگرایی بهینه موضعی و نه سراسری به ابزاری قوی نیازمند است با گسترش مفاهیم هوش مصنوعی دردهه اخیر ، امروزه توانایی و امکان حل مسایل پچیده با ابزارهای هوشمند الهام گرفته از طبیعت فراهم شده است . گروهی از این ابزارها الگوریتم تکاملی است که در اینجا برای بهینه سازی طراحی شبکه های ژئودتیک به کار رفته است . در این روش، تعدادی شبکه ژئودتیک به صورت اتفاقی طراحی شده و گذر از نسل های مختلف تکامل می یابد تا معیارهای بهینه سازی و قیود مندرج در آن برآورده شود .شبکه نهایی طراحی شده با این روش ( با فرض تکرار کافی نسل ها ) ، بهینه سراسری بوده که رجحانی اساسی در مقایسه با روشهای مبتنی بر گرادیان دارد و ملاحظه می شود که علاوه بر همخوانی نتایج ، بهبود قابل ملاحظه ای در شبکه طراحی شده حاصل شده است .