تعیین توالی خطوط مونتاژ چند مدلی به منظور حداقل کردن طول خط و هموارسازی مصرف قطعات با استفاده از الگوریتم ژنتیک

امروزه زمان بندی و بالانس خطوط مونتاژ چند مدلی با اهداف چند گانه یکی از مباحث مهم در صنایع بزرگ است. در این مقاله مساله تعیین توالی خطوط مونتاژ چند مدلی به منظور حداقل کردن طول خط و هموارسازی مصرف قطعات بررسی می شود. مساله مورد نظر یک مدل برنامه ریزی غیر خطی عدد صحیح است. این دسته مسایل زمان بندی از لحاظ پیچیدگی محاسباتی در زمره مسایل np-hard قرار می گیرند، بنابراین طراحی خاصی از الگوریتم ژنتیک به عنوانی یکی از روش های فرا ابتکاری برای حل مدل مورد نظر استفاده می شود. برای ارزیابی کارایی الگوریتم ژنتیک از اطلاعات مربوط به یک نمونه عملی شامل سه سالن تزیینات از صنعت خودروسازی استفاده می شود. برای هر یک از سالن ها پنج دسته مساله با مقادیر مختلف عامل اهمیت وزنی اجزای تابع هدف، تولید شده و جواب های به دست آمده با نرم افزار لینگو 6 مقایسه می شود. جواب های به دست آمده نزدیک بهینه اند و زمان رسیدن به جواب بسیار کوتاه است که بر مناسب بودن الگوریتم ژنتیک پیشنهادی دلالت دارد.