ماهیت تدریس و ابعاد زیباشناختی آن

تدریس، در معنای مجموعه اقدامات معلم به منظور ایجاد یادگیری در یادگیرندگان، کانون هر برنامه درسی است و شناخت ماهیت این اقدامات می تواند به تدوین برنامه درسی دوره های تربیت معلم، کمک موثری نماید. معلمان، نیازمند آشنایی با مجموعه ای از مهارتها هستند که صرف نظر از موقعیت تدریس، موضوع درسی و پایه تحصیلی شاگردان، تحقق موثر اهداف مورد نظر را ممکن سازند؛ این مهارتها که از پژوهشهای انجام شده در تعلیم وتربیت و حوزه های وابسته به دست آمده اند به فعالیت تدریس، صیغه ای علمی داده اند. در مقابل این نظر، برخی جنبه موقعیتی تدریس را مهمتر دانسته و بر این باورند که موفقیت اقدامات معلمان بیش از آنکه در گرو تواناییهای کسب شده ایشان باشد، در گروه بصیرت و شناخت ایشان از شرایط منحصر به فرد هر کلاس درس است؛ این دیدگاه، تدریس را نوعی هنر می داند که از قبل قابل تعیین نیست. تعمق در متون تخصصی پیرامون تدریس، نشان دهنده وجود مشترکی بین این دو دیدگاه به ظاهر متعارض است و ثمر بخثشی تدریس تا اندازه زیادی به تلفیق بهینه جنبه های علمی و هنری بستگی دارد.