تحلیل نمایندگی ناشی از تنفیذ در حقوق انگلیس ، اسلام و ایران

یکی از انواع نمایندگی در حقوق انگلیس، نمایندگی از طریق تنفیذ است؛ به این معنا که اگر «الف» بدون اذن «ب» به نمایندگی و به حساب او معامله ای منعقد کند، با تنفیذ بعدی «ب»، «الف» عنوان نماینده را پیدا می کند و در واقع معامله انجام شده از طرف وکیل منعقد شدها ست. این دیدگاه در حقوق اسلام و حقوق ایران پذیرفته نشده است. همه فقیهان و مواد مختلف قانون مدنی اثر اجازه مالک را تنفیذ عمل حقوقی انشا شده می دانند و اجازه رامعطی سمت نمایندگی به فصول نمی دانند. در این مقاله با توجه به اینکه دیدگاه فقها و مواد قانون مدنی ایران بر مبنای محکمی استوار است، نظریه برخی از حقوقدانان ایرانی که نمایندگی ناشی از تنفیذ را پذیرفته اند موردنقد قرار می گیرد.