تزاحم مصلحت گرایی و حقوق بزه دیده در حقوق جزای اسلامی

مصلحت گرایی ، سیاست خاصی است که متاثر از منابع جزای اسلامی ، امکان سنجش سودمندی واکنشهای جزایی را از طرف دادرسان فراهم می سازد . از سوی دیگر ، پذیرش نقش فعال بزه دیده ‌، در رسیدگی های کیفری و تاثیر اراده و به عنوان منشا فرایند کیفری و نیز سقوط مجازات ، زمینه ترمیم صدمات و خسارات وارد به مجنی علیه را ممکن می سازد . اگرچه دو نهاد مصلحت گرایی و حقوق الناس ، هرگز در عارض با یکدیگر قلمداد نشده اند ؛ اما در مواردی در صورت تزاحم قواعد یاد شده یا یکدیگر ، در مقام عمل ، ناگزیر از برتری یکی و حذف یا تضعیف نقش دیگری خواهیم بود. دراین مقاله با بهره گیری از منابع و مستندات حقوقی ، ضمن بررسی موضوع در انواع جرائم ، بر رجحان غالبی تاسیسات مصلحت گرایی تاکید شده است .