سازوکارهای مشارکت شهروندان در تهیه طرحهای توسعه شهری

طی دهه چهل و پنجاه میلادی روشهای برنامه ریزی سنتی در عمل توانایی حل مشکلات جامعه شهری را از طریق تهیه اجرا و ارزیابی طرحهای توسعه از دست داد واز سوی دیگر اعتماد عمومی نیز نسبت به کارایی این طرحها سلب شد . مردم خواستار پارادیم جدیدی در راستای کارآمدی مشارکتی بودن انعطاف پذیری و مردمی بودن طرحها شدند . برای پاسخگویی به این واکنشها برنامه ریزی مشارکتی شکل گرفت . اساس روشهای مشارکتی مبنی بر تبدیل خواسته به هدف به عمل است هدف از این پژوهش بررسی و تبیین روندها روشها و ابزارهای مشارکت شهروندان در تهیه طرحهای توسعه شهری کدام است ؟ آیا تکنیکهای خاص و منحصر به فرد ی برای حصول به هر روش مشارکتی وجود دارد ، و در نهایت کدام روش برای تدوین اهداف شناسایی نیازها اولویت بندی وایجاد ارتباط آسانتر از ظرفیتهای بیشتری برخوردار است ؟ روش تحقیق در این پژوهش توصیفی است بهترین روش مشارکتی آن است که طرحها با اهداف ارزشها و قابلیتهای جوامع هماهنگ باشند یافته های پژوهش بیانگر آن است که برنامه ریزی در سطح واحدهای همسایگی مناسبتر از سایر روشها ست زیرا بر دو هدف تاکید دارد 1- نزدیکتر کردن سازمانهای محلی به مردم2- تنظیم عملکردهای شهری با نیازهای حوزه های خاص