ابعاد و راهبردهای پارادایم متراکم سازی فضاهای شهری

افزایش تراکم جمعیتی شهرها و گرایش به این امر ، پدیده ای است که به دنبال آزمون الگوهای مختلف شهرسازی ، خاصه شهرسازی مدریسم و گسترش لجام گسیخته حومه نشینی در کشورهای پیشرفته ظهور یافته و با برگزاری کنفرانسهای بین المللی محیط زیست در دهه آخر قرن بیستم به پارادایمی جهانی تبدیل شده است . این مقوله در خاستگاه اروپایی - آمریکایی خود یک راهبرد سیستمی با ابعاد و روشهای معین است که حداقل بر سه جزء افزایش تراکم ، اختلاط کاربری ها و کاهش استفاده از اتومبیل در سفرهای درون شهری تاکید دارد . با وجود این در کشورهای جهان سوم از جمله ایران ، برخورد با این پدیده بیشتر تک بعدی و عمدتا با نگرش اقتصادی انجام می شود که نمیتواند به اهداف مورد نظر در این نگرش رهنمون شود در این مقاله ،‌اهداف ، ابعاد و روشهای مختلف افزایش تراکم های شهری به طورعام مورد بررسی قرار گرفته تا به غنی تر شدن ادبیات موضوع و تعمق بیشتر ، در اتخادآن به عنوان یک سیاست راهبردی در کشور ما کمک شود .